Calamiteitenplan zoutindustrie

Risicogestuurd werken in de zoutindustrie

De zoutindustrie heeft de laatste tijd minder goed in de krant gestaan. Reden daarvoor was dat op meerdere locaties lekkages, soms recent, maar vaak ook al de nodige jaren oud, werden geconstateerd die al of niet tot bodemverontreiniging hebben geleid.

Nu is het aantonen van de aanwezigheid van olie of pekel in de ondergrond al een ding, het (kunnen) weghalen daarvan is nog weer van een andere proportie. Buiten het feit dat de technische en/of financiële haalbaarheid een rol spelen en het middel meer risicovol kan zijn dan de kwaal, is het tevens de vraag of het milieurendement van de inspanningen wel positief is. Dit vereist een goede en onderbouwde afweging !

Belangrijk hierin is dat primair zicht moet worden verkregen op de potentiele risico’s die een (mogelijke) verontreiniging met zich meebrengt. Hiervoor heb ik voor een zoutproducent meerdere malen de methodiek van Risicogestuurd Werken toegepast in nauwe samenwerking met Martin van Staveren, de ontwikkelaar van deze methode. Het resultaat: een goed onderbouwd en met de omgeving afgestemd advies om soms wel en soms niet tot sanerende activiteiten over te gaan.

In opdracht van een andere zoutproducent heb ik een Calamiteitenplan opgesteld voor de onwaarschijnlijke situatie dat er als gevolg van een calamiteit in de diepe ondergrond zout of olie nabij het maaiveld kan vrijkomen. In het plan is een volledig “op maat” montoringsprogramma opgenomen, voorzien van signaal- en actiewaarden én de te ondernemen acties in geval overschrijding plaatsvindt.